روز شیراز؛ جشن بهاری در دل تاریخ
در تقویم رسمی ایران، ۱۵ اردیبهشتماه را به نام روز شیراز نامگذاری کردهاند؛ روزی که بهانهای میشود برای زنده کردن خاطرات و زیباییهای این شهر دلانگیز. این مناسبت از سال ۱۳۸۱ با پیشنهاد شورای شهر و تصویب در مجلس به ثبت رسید و از آن زمان، نخستین بار بود که یکی از روزهای تقویم به نام یک شهر مزین میشد.
شیراز در اردیبهشت، جلوهای دیگر دارد. عطر خوش بهارنارنج در کوچهپسکوچههایش میپیچد و جاذبههای تاریخی و باغهایش درخشش تازهای پیدا میکنند. همین زیبایی مسحورکننده بهاری، باعث شد نیمه اردیبهشت را به عنوان روز شیراز انتخاب کنند؛ آن هم در روزی که در گذشته، جشن میانه بهار، یکی از آیینهای کهن ایرانیان برگزار میشده است.
دلیل بزرگداشت روز شیراز
شیراز، تنها شهر حافظ و سعدی نیست. هرچند این دو شاعر نامدار، آوازه این شهر را در دنیا طنینانداز کردهاند، اما جاذبههای فرهنگی، طبیعی و تاریخی آن بسیار فراتر از اینهاست. روز شیراز فرصتی است برای معرفی دوباره مکانهایی که کمتر شناخته شدهاند و احیای سنتها و آیینهای محلی که ریشه در تاریخ این سرزمین دارند.
برنامههای هفته شیراز
هر سال در این هفته، برنامههای متنوع و شادی در گوشهوکنار شهر برگزار میشود. از جشنهای شبانه در باغهای تاریخی گرفته تا کارگاههای نقاشی، شب شعر، کنسرتهای سنتی، جشنواره گل و برگزاری پیادهرویهای خانوادگی. همچنین بازدید از برخی اماکن تاریخی و گردشگری و استفاده از مترو در این روز رایگان است.
در این روزها، شیراز بیش از هر زمان دیگری رنگ و روح بهاری میگیرد و مردم و گردشگران در کنار هم، در جشنهای خیابانی و برنامههای فرهنگی شرکت میکنند و از طعم غذاهای سنتی و عطر گلهای بهاری لذت میبرند.
کلام آخر
شیراز، مهد فرهنگ و تمدن ایرانزمین، لایق آن است که نه تنها در این روز بلکه در تمام روزهای سال دیده و قدر دانسته شود. شهری که الهامبخش شاعران و هنرمندان بوده و هنوز هم در گوشهگوشه آن، ردپای تاریخ و هنر نفس میکشد. کاش اجازه دهیم این میراث ارزشمند همچنان برای آیندگان باقی بماند، تا آنها هم بتوانند در هوای معطر بهارنارنج، از زیباییهای دیاری به نام شیراز لذت ببرند.
